In Roombeek, een wijk in Enschede, heeft het architectenbureau 2012Architecten een eengezinswoning gebouwd die voornamelijk uit sloopmateriaal en fabricageresten bestaat. Villa Welpeloo is een uitgekiend voorbeeld van hoe het thema hergebruik kan worden ontwikkeld tot een geheel eigen, elegante architectuurstijl, die niets te verbergen heeft en het waard is om nader te worden bekeken.
Het driekoppige team van 2012Architecten experimenteert al jaren met veel plezier en dit is terug te zien in de toepassing van gebruikte materialen in hun installaties en, tot nu toe, tijdelijke bouwwerken. Een voorbeeld was het paviljoen op de Rotterdamse tentoonstelling ‘Parasite Paradise’ in 2003, dat uit voorkanten van wasmachines, koelkastdeuren, autobanden en zeildoek bestond. Later diende het in gewijzigde vorm als studentencafetaria van de TU Delft. Het bureau past de gerecyclede bouwonderdelen zoveel mogelijk in hun oorspronkelijke vorm toe in plaats van ze bijvoorbeeld te smelten en opnieuw vorm te geven.
Met de bouw van Villa Welpeloo betraden de architecten veeleisender en tegelijkertijd duurzamer terrein. Bescheiden uniciteit is de noemer waaronder de villa zich laat scharen. In de wijk Roombeek, die bekend werd door de rampzalige explosie van een vuurwerkfabriek en nu als woongebied nieuw leven ingeblazen krijgt, valt het kubusvormige bouwwerk op tussen de omringende woonhuizen met hun zadel- en schilddaken. Een contrast dat door de sympathiek warme roodbruine tint van de gevel weer wordt verzacht.
Het twee verdiepingen tellende bouwwerk maakt de indruk alsof meerdere dozen van verschillende grootte bij elkaar geschoven en op elkaar gestapeld zijn. Het uiterlijk wordt bepaald door heldere lijnen en de beperking tot enkele materialen. De gesloten gevel is bedekt met een voorhangconstructie van verticale planken en horizontale stalen banden. De ramen zijn daar als kamerhoge uitsparingen in verwerkt of verdwijnen, zoals de badkamerramen, achter een gordijn van hout.
Bij hun materiaalkeuze liet het architectenbureau 2012Architecten zich niet alleen leiden door hun streven om zoveel mogelijk sloopmateriaal en productieresten toe te passen, maar ze beperkten ook de regio waaruit deze materialen afkomstig mochten zijn tot een omtrek van 15 kilometer rondom de bouwplaats, opdat de CO2-balans niet zou verslechteren door lange toevoerwegen. De dragende structuur van Villa Welpeloo wordt gevormd door een stalen skeletbouw, waarvan de profielen afkomstig zijn van een textielmachine uit een naburige fabriek. Kabelhaspels waren de bron van het gevelhout, dat een extra warmtebehandeling heeft gekregen zodat het beter bestand is tegen weersinvloeden. Een groot deel van de ramen bestaat uit glasafval van een nabijgelegen glasfabriek en voor de gevelisolatie werd gebruikgemaakt van de piepschuimrestanten van een naburige caravanfabrikant.
De opdrachtgevers van deze eengezinswoning verzamelen al jaren moderne kunst. Daarom was het voor het echtpaar belangrijk om te kunnen beschikken over lichte ruimtes en zo groot mogelijke muuroppervlakken, die geschikt zijn voor de presentatie van beeldend werk. Tegelijkertijd heeft hun inrichtingsstijl, die is samengesteld uit allerlei kleurrijke meubels uit de meest uiteenlopende tijdperken (van Louis XVI tot het begin van de 20e eeuw), een rustige achtergrond nodig. Het interieur van het gebouw wordt daarom bepaald door grote ramen en lichte oppervlakken, die worden gecontrasteerd met kleinere zwarte vlakken of randen.
Het hart van het huis is de grote woonkamer, die hoger is dan de rest van de benedenverdieping. Aansluitend daaraan liggen - een paar treden naar boven geplaatst - de open keuken en de privéruimtes. Een transparante vormgeving van de plattegrond zorgt voor in- en doorkijkjes in alle richtingen.
Basismateriaal voor de op het eerste gezicht zeer witte keuken, en ook voor alle inbouwkasten, zijn voormalige reclameborden, waarvan het kleurrijke verleden zich toont als je bijvoorbeeld de schuifladen of deuren opent. De halogeenlampen hebben een heel eigen verhaal: 2012Architecten lieten in de hele omgeving kapotte paraplu’s inzamelen, waarvan de baleinen nu de hangconstructie vormen. De voor de bouw van het huis noodzakelijke schaarlift integreerden ze meteen in het gebouw en daarmee vervulden ze de wens van de opdrachtgever: een lift voor het transport van grotere kunstwerken naar de bovenverdieping.
Op deze wijze behaalt Villa Welpeloo een quotum van hergebruikte materialen van ongeveer 70%. Tot de bewust nieuwe inbouwmeubels behoren de badkamerobjecten van Duravit, die punten scoren op het gebied van duurzaamheid door grondstofsparende productie, duurzame kwaliteit en tijdloos design. In de badkamers van de villa is het kleurconcept omgekeerd –zwart is de overheersende kleur. De donkere tegels en kunststof oppervlakken van gerecyclede koffiebekertjes vormen een contrasterende achtergrond voor de helderwitte lijnen van de Architec-wastafels en het Starck-ligbad. Bij de wc’s viel de keuze eveneens op producten van de ontwerper Philippe Starck.
Hoewel architecten niet graag aan het einde van hun werk denken, heeft 2012Architecten ook daarvoor gezorgd: zo is de stalen constructie bijvoorbeeld geschroefd, zodat deze later gedemonteerd kan worden om wellicht aan een nieuwe levenskringloop te beginnen, maar dat zal hopelijk nog lang duren.
Meer informatie: Duravit Nederland, 073-6131970, info@nl.duravit.com, www.duravit.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten